17 november 2003

Ik wil jullie graag op de hoogte brengen van de bouwactiviteiten en de plannen voor de nabije toekomst voorzover ze nu vast staan, dat zegt nog niet veel, want ze veranderen iedere dag.
We leven hier veel meer met het weer als in Nederland, Als het regent is het vocht het belangrijkste, als het mooi weer is zijn er dingen in de (moes)tuin die echt gedaan moeten worden, als het koud is moet er hout gezaagd worden en tussendoor is het allerbelangrijkste dat er een douche komt en de wasmachine wil gaan draaien, en verder tussendoor is het van het allergrootste belang dat er orde in de chaos van dozen komt zodat we de belangrijkste dingen terug kunnen vinden. Maar even belangrijk is het om achter deuren, ramen, metselaars, schoorsteenbouwers, brandhoutverkopers, ontkalkers, vloer planken, kachels, een frans kenteken voor de auto en nog een paar andere zaken aan te gaan.
Buiten die dingen vinden we de sociale contacten in het dorp belangrijk, en we willen niet in een leven van druk, druk, druk terecht komen. Voor je nou zegt: " zie je nou wel, toch weer" lees even verder.
Er zijn soms dagen dat ik dat gevoel ook krijg, maar als dat zo is ga ik op een stoel zitten, pak een kop koffie (en een shagje natuurlijk) kijk naar buiten en wacht tot het over is.
Bert komt er dan gezellig bij zitten en we gaan nadenken hoe het anders kan.
En elke keer blijkt weer dat prioriteiten daar liggen waar je ze zelf legt.
We komen elke keer weer tot de conclusie:"Dit is een 10-jaren plan, we krijgen alles toch niet deze maand af, wat doen een paar weken ertoe, in het voorjaar ligt de moestuin er ook nog wel, en de brandnetels lopen heus niet weg, dus daar kunnen we ook in maart weer vrolijk aan verder gaan. We hebben de afgelopen winter ook gekookt in de huidige woonkamer en dat was (zoals degenen die hier geweest zijn weten) heel gezellig, dus dat kan nog wel een winter. De planken voor de vloer/plafond aan de andere kant hebben we nog niet, dat kan ook best tot het voorjaar wachten, en zo is het eigenlijk met alles".
Als je rustig gaat zitten en er samen over praat en nadenkt, is het leven helemaal niet zo hectisch.
Er zijn ook dagen (de meeste) dat ik in een roze droom lijk te leven. Het leven is hier heerlijk en ik hoef alleen te doen waar ik zin in heb en ik heb in een heleboel dingen zin. Heerlijk buiten op mijn gemak, hout zagen, spullen arrangeren, een gierput uitgraven, gras maaien, en dat alles met een prachtig uitzicht als ik opkijk. In de verte hoor je een maaimachine of een kettingzaag, dus ik ben niet de enige die aan het werk is. Binnen leem afgraven, in een put zitten en graven en je gedachten lekker zijn loop laten nemen. 's-Avonds wachten tot de aardappels koken (we blijven toch wel iets Hollands houden) bij een glaasje wijn. Niks druk, druk, druk.
Het is geloof ik wel duidelijk, alles bij elkaar heb ik het hier nog steeds naar mijn zin, maar ik word er geloof ik wel filosofisch van.
Ik heb tehoren gekregen dat het heel leuk is om in de verslagen te lezen wat we meemaken, maar dat er weinig in staat over onze plannen .
Vandaar dat ik er iets over zal vertellen.
De gebruikelijke indeling van een huis hier in de streek is drie kamers achter elkaar, en aangezien wij eigenlijk twee huizen hebben, hebben wij dus twee keer drie kamers achterelkaar aan twee kanten van het huis.
De middelste kamer heeft geen ramen en wordt zwarte kamer(chambre noir) genoemd.
Het idee is om in plaats van het hele dak alleen de kamers te isoleren, dus de plafonds, Zoals jullie op de verhuiskaart hebben gezien, gaat het hier over een nogal groot gebouw. Het vloeroppervlak van het totale gebouw is ruwweg 30 bij 20 meter.
600m2 overkapping ( met een schuin dak) dat zijn een heleboel vierkante meters isolatie. Dus hebben we besloten om de woonruimtes (ongeveer 150m2) te isoleren inplaats van het dak.Bouwkunde is toch ingewikkelder dan je op het eerste gezicht zou denken.
Ik begin te begrijpen waarom er een studie van vier jaar voor staat.
Ons probleem: wij hebben die studie niet.
"Maar elk nadeel heb z'n voordeel".
We worden dus ook niet gehinderd door enige kennis.
Bijvoorbeeld de openhaardkamer:
De vloer moest worden uitgegraven, plastic op de grond, dan tempex dan bewapening en vervolgens beton.
Het probleem is dat ik de waterleiding bereikbaar wil houden. Aangezien we niet weten hoe de winter (vorst) zich hier gaat gedragen, lijkt het me handig om daarbij te kunnen, mocht die gaan lekken of springen, zonder een nieuwe vloer te moeten slopen.
Een week voor het beton moest worden gestort en dus voor het was besteld, heb ik bedacht dat we ook lemen vloeren kunnen hebben.
Bert en Peter waren niet echt blij met dit idee en moesten er over nadenken (logisch), want alles was gepland en het beton bijijijijna besteld.
Maar hoe langer we erover nadachten hoe logischer het leek.
Vroeger is er altijd leem gebruikt voor vloeren, leem heeft de eigenschap dat het keihard wordt en vocht en warmte langzaam opneemt en langzaam afgeeft, en aangezien in dit huis kou een vijand is (in de winter, 's-zomers is het een vriend)) maar vocht nog een groter probleem, lijkt leem een logische keuze.
Het idee is nu om in de kamers (waar inmiddels 15 cm leem, met een enorme hoeveelheid stenen, die nu in de oprit liggen, is afgegraven en weggereden) plastic te leggen tegen het optrekkend vocht en het leem zonder stenen weer terug te rijden.
We kunnen, met riet of cocosmatten, een jaartje kijken hoe het bevalt, en bevalt het niet, dan kunnen we altijd nog beton storten. Bevalt het wel dan kunnen we de kamers betegelen met poreuze tegels.
Tegen die tijd hebben we meer inzicht in, hoe het vocht zich gedraagt. (Bijvoorbeeld of we een boekenkast in die kamers kunnen maken).
Als iemand hier iets over te zeggen heeft, spui alsjeblieft je kennis of je bedenkingen.

Inmiddels zijn in de bijkeuken en de openhaardkamer (op verzoek kan ik een plattegrond sturen) de vloeren afgegraven en in de bijkeuken zijn afvoerleidingen gelegd, voor een was- en een afwasmachine, een wc en een douche. Er is plastic neergelegd er is weer leem op gestort, die is geëgaliseerd en er is weer een sleuf in gegraven om de waterleiding in te leggen, waar we nu mee bezig zijn. Je ziet dus hoe efficiënt we werken.
Ik had natuurlijk gehoopt om in de zomer een douche en wasmachine te hebben, maar je kunt niet alles willen. Ik heb overigens een hele lieve moeder die hier in de buurt een zomerhuisje heeft, en daar zijn we de hele zomer eens in de week naar toe gegaan om te douchen. Bedankt mam.
De plafonds boven de openhaardkamer en de bijkeuken zijn weer veilig beloopbaar, een heel werk, want in de oorspronkelijke constructie waren wel goede balken, maar niet één rechte.
Een kwestie van schuren en meten.(dus drie weken holle en bolle balken waterpas leggen voor twee plafonnetjes, samen 10 x 4 meter).
Wat de plannen voor de nabije toekomst betreft willen we proberen de openhaardkamer en de bijkeuken in orde te krijgen. D.w.z. in de bijkeuken waterleiding af maken, afvoer af maken tijdelijke douche installeren, wc instaleren, en de vloer weer egaliseren.
In de openhaardkamer de waterleiding erdoorheen loodsen plastic op de vloer, leem op de vloer en egaliseren.
Het volgende project, (volgend jaar dus) wordt waarschijnlijk de kleine stal veranderen in tuinkamer, kamer voor Elze en atelier voor Bert. En de keuken maken (In het kort gezegd).
Gelukkig hebben we hulp gehad van allerlei lieve mensen die zijn komen helpen. Zoals Marcel, hij heeft ons voorzien van de nodige provisorisch aangelegde stopcontacten en het is heerlijk om in willekeurige ruimtes een stekker in het stopcontact te kunnen steken, zonder eerst een kabelhaspel ergens anders uit te moeten trekken. Bovendien heeft hij een electrisch fornuis aangesloten zodat we toen het 37º was de kachel niet hoefde aan te maken om te koken. (Ik heb nog een keer geprobeert een gebonden aspergesoep te maken op een hout barbeque, het gaat, maar vraag niet hoe, en vraag vooral niet hoelang dat duurt, want je wilt het niet weten).
Verder heeft hij nog een halve auto uit de tuin gegraven.



Marcel in gevecht met de simca en de brandnetels.

De rest van de auto hadden we her en der al gevonden, maar we misten nog een stuk, dat is nou gelukkig ook weer boven de grond, dus ik denk dat onze 50er-jaren Simca ongeveer compleet op de stort beland is. Wat een rustig idee.
Verder heeft Chris, behalve dat hij zijn kennis over diverse zaken met ons gedeeld heeft, samen met Peter de nodige stenen verzet,Het grondniveau buiten en binnen begint gelijk te worden wat betekent dat het water buiten blijft en niet meer naar binnen stroomt
Pascal heeft samen met Barbara Tom, Tijl en Claartje zich uiterst verdienstelijk gemaakt in de tuin, ze hebben een paar uur hard gewerkt en ik had weer een begaanbare tuin (Nou ja een hoek van de tuin) Echt geweldig wat er in die paar uur gedaan was.
Verder hebben Marcel , Jaap en Peter, het trapje naar de kelder van drie treden een tree opgeschoven (twee dagen werk). Kun je nagaan hoe zwaar die treden waren, het gevolg is dat ook langere mensen b.v Jaap van 2 meter nu onder de deur door kunnen.
Ook Joepie heeft haar bijdrage geleverd door samen naar de oorsprong van het water in de kelder te zoeken, uiteindelijk heeft dat een put opgeleverd.
Natuulijk heeft Jos zijn extravagante visie op het bouwproject gegeven en dat zorgt altijd voor de nodige inspiratie.
Er zijn ook diversen mensen voor de gezelligheid geweest. Ook dat stellen we zeer op prijs. Het bezoek was erg gevarieërd van een paar uur tot een paar dagen, Soms speciaal uit Nederland op en neer, soms onderweg naar of van hun vakantiebestemming.Maar het was heerlijk om hier met anderen te genieten van de geweldig mooie zomer die we hebben gehad. Het was allemaal een beetje primitief maar de wijn en het eten smaakte daar zeker niet minder om.
Vooraf was ik voor twee dingen bang:
Ten eerste dat er niemand zou komen omdat het toch als tever ervaren zou worden.
Ten tweede dat er voortdurend mensen zouden komen en dat we niet aan werken toe zouden komen.
Alle twee de angsten zijn niet uitgekomen met een zekere regelmaat was er een komen en gaan van mensen en regelmatig hadden we tijd om door te werken, een ideale combinatie. Laten we het zo houden, en jullie blijven dus welkom.
Het sociale contact gaat ook door, wij zijn bij een paar dorpsbewoners op bezoek geweest en er zijn ook al dorpelingen en buren hier geweest. Met de mevrouw, die ons in het begin het dorp heeft laten zien, (Madame Carameaux) hebben we ook regelmatig contact, ik ben twee keer met haar mee geweest als er gewandeld werd hier in de omgeving.
Dat valt toch nog niet mee, 30 Fransen rond je die allemaal in een rad tempo Frans praten. Dat kan ik nog niet helemaal volgen, om niet te zeggen, helemaal niet en ik ben doodmoe als ik thuiskom, niet zozeer van 5 km berg op berg af, alswel van het voortdurend Frans horen. Madam Carameaux is een schat, ze doet erg veel moeite om mij te begrijpen en blijft ook regelmatig even langs komen om iets te vertellen of te vragen, Ze blijft niet zo lang en dat vindt ik wel prettig omdat het voor mij nog heel vermoeiend is om Frans te praten.
Bert is gevraagd of hij de diapresentatie van Blombay op het kerstfeest van de ouderen en kinderen (en hun ouders) nog een keer wil draaien.
Het is hier in het dorp de gewoonte dat ouderen en kinderen tot 12 (voor Elze hebben ze denk ik een uitzondering gemaakt) een kerstfeest krijgen vlak voor kertst. De burgemeester kwam hier een creditkaart voor Elze afgeven.
De bedoeling was dat we naar een bepaald grootwarenhuis zouden gaan en daar een cadeautje kopen voor 35 euro., dat moest worden ingepakt, op het gemeentehuis afgegeven, en op 20 december krijgt ze dat dan. Dat geldt voor alle kinderen tot 12 jaar. Ik vind het een leuk gebruik, Elze vindt dat ook.
We hebben in Maubert-Fontaine een stadje in de buurt Max en Angelina (een Nederlands echtpaar die hier ook permanent wonen) leren kennen. Die blijken paarden te hebben, tot groot plezier van Elze. Hun plan is toeristen, in de zomer de mogelijkheid te bieden, om in de bossen paard te rijden.
Elze was al helemaal weg van paarden en nu heeft ze de mogelijkheid om te rijden, ze heeft er een verslagje van gemaakt en als je dat wilt lezen moet je haar even een mailtje sturen. elze@koenderink-av.com
Vrijdag ga ik Franse les volgen samen met Angelina die net zo goed (of slecht) Frans spreekt als ik. Best wel spannend.

Het is trouwens opvallend hoe verschillend de seizoenen er hier uitzien, het hele landschap verandert. In de zomer is het heel beschut door de bomen, die hier overal staan. Nu het winter begint te worden wordt het uitzicht weer heel weids omdat de meest bomen hun bladeren verliezen kun je ver weg kijken.
Als je nu ergens rijdt denk je: hé staat daar een huis, nog nooit gezien. Best wel bijzonder vind ik. In de tuin heb ik misteltoe gevonden, vogelkers of vogellijm, dat is de plant die je met kerst boven de deur hangt en als je er samen onderdoor loopt moet je kussen!
Het is eigenlijk een gemeen soort onkruid, in de winter komen er mooie witte bessen aan, die eten de vogels en als ze op een boom zitten en poepen blijft het zaad aan de boom plakken en gaat groeien op die boom, De plant gebruikt het voedel van de boom en de boom gaat uiteindelijk dood. Het mag dan ook niet uitgevoerd worden en dus zal ik met kerst maar wat mee naar Nederland nemen, hebben ze daar ook wat.

Nog wat kleine berichtjes:
We hebben onze derde put gevonden, in de kamer waar we op het moment wonen,We waren aan het graven om de waterleiding door te trekken, (die moet van de ene kant van het huis naar de andere) en we vonden een put op een logische plaats nl naast de gootsteen. Er hing zelfs nog een buis van een pomp in. We hebben hem nog niet helemaal uitgegraven, dat doen we later wel.
Peter die meer dan een jaar bij ons heeft gewoond is naar Nederland vertrokken.
Je mag officieël niet langer dan drie maanden achter elkaar in Frankrijk zijn als je geen vergunning hebt. Hij is hier toch nog ruim acht maanden geweest, maar vanuit de gemeente begonnen ze te vragen hoe lang hij nog bleef, dus leek het ons verstandiger, dat hij voor een paar maanden naar Nederland zou gaan en eventueel later weer terug zou komen.We zijn blij met het vele werk dat Peter heeft verzet, als hij er niet geweest was zouden we nog lang niet zover zijn. Het is anders zonder jou. Peter hartstikke bedankt.



Logeren: buiten kun je duidelijk heerlijk slapen, maar de meeste mensen hebben toch maar binnen geslapen.

Voor het moment is het dit weer.
Jullie reacties blijven welkom

Veel groeten van Yolanda, Bert en Elze