23 maart 2004

HET IS GELUKT!!!!
Na een jaar hebben met onze eigen wasmachine gewassen en onder onze eigen douche gestaan, met warm water. Het is een geïmproviseerde douche, niet mooi om te zien, geen luxe ruimte, er moet nog vanalles aan gedaan worden, maaaaar hij werkt en goed ook.
Dit betekent dat de waterleiding zover klaar is en niet meer lekt (we blijven amateurs), de afvoer zover klaar is en de boiler hangt en werkt en dat we nu over warm en koud water kunnen beschikken. Het heeft allemaal ietsjes langer geduurd dan we gedacht hadden, maar ik ben er des te blijer mee.



In de eerste twee maanden van dit jaar is er natuurlijk ook weer van alles gebeurd. Op de eerste plaats hebben we een hond. Hij heet Sam, en is een reu van 5 jaar oud.



Al jaren hebben we tegen Elze (die zoals alle kinderen een hond wilde) gezegd: "als we ruimte hebben nemen we een hond". Dus die belofte moesten we nu inlossen, we kunnen hier moeilijk zeggen dat we geen ruimte hebben. We zijn bij het asiel hier in de buurt gaan kijken en daar zaten wel 60 honden, dus keus genoeg. De keus is op Sam gevallen, die naam had hij al (eigenlijk Samy) het is een kruising tussen een collie en een husky. Sam blijkt een lieve hond te zijn, maar hij is Frans en er zat geen gebruiksaanwijzing bij. We moesten dus Franse commando's leren en we moesten erachter zien te komen wat hij al geleerd had, in het Nederlands praat je tegen een hond en zie je op welke woorden hij reageert, in het Frans is dat wat moeilijker omdat onze woordenschat niet zo groot is. Een ander probleempje is de zindelijkheid. In het asiel (waar hij een paar maanden heeft gezeten) zat hij in een kennel met een betonnen vloer, hij werd twee keer in de week uitgelaten, dus hij deed zijn behoefte op het beton, nou wil het geval dat de vloer van de stal, waar hij het grootste gedeelte van de tijd is, ook van beton is, je raadt het al. Hij heeft kennelijk wel geleerd dat hij binnen, zijn behoeften niet mag doen, want als hij in de kamer is doet hij het niet. In de stal zijn we er niet de hele tijd bij, zodat we hem daar niet kunnen corrigeren, dat wordt een klus voor als het beter weer wordt en we meer buiten zijn. We hebben hier wel een groot stuk terrein waar hij op kan lopen, maar dat terrein is nog niet omheind. Als we hem buiten laten lopen en we zijn er zelf niet bij, ziet hij zijn kans schoon om in het dorp achter de vrouwtjes en de katten aan te gaan, en moeten we hem weer gaan ophalen. Het is dus zaak om een omheining van 500m zo snel mogelijk te realiseren. We waren dat toch al van plan in verband met schapen, maar we hebben er dus weer een prioriteit bij.
We zijn de laatste week van februari naar Denemarken geweest om Floor op te halen. Zij heeft daar 1,5 jaar gewerkt en heeft in die tijd zoveel spullen verzameld, dat ze dat niet in haar koffers met het vliegtuig mee kon nemen. Nou vonden we dat niet zo erg, want het is toch een mooie gelegenheid om iets van Denemarken, en met name Kopenhagen te zien.
We zijn eerst naar Enschede gereden (± 5 uur rijden) en hebben daar bij Johan en Chrisje overnacht. Chrisje had heerlijk gekookt en ze hadden een douche (wij toen nog niet), maar behalve dat was het ook leuk om weer eens bij te praten. Het was zo gezellig dat we hebben besloten om er op de terugweg weer te overnachten. Naar Denemarken rijden duurde uiteindelijk ook nog een dag, we hebben wel ontzettend geluk gehad met het weer, het was licht bewolkt met af en toe zon, maar we hebben geen regen/sneeuw van betekenis gehad. Het was erg leuk om in Denemarken te zijn, op de eerste plaats natuurlijk om Floor weer te zien. Verder hebben we kennis gemaakt met Rosan, Farid en de kinderen Loui (5jaar) en Milan (1 jaar) , de familie waar zij al die tijd gewerkt heeft. We zijn ook een dag door Kopenhagen gelopen en hebben in een moeite door allerlei bezienswaardigheden gezien zoals: de zeemeermin, Hans Christiaan Andersen, het Palads (lijkt wel een roomtaart) de diverse bijzonder verzorgde parken, botanische tuin etc.
Het slapen ging ook uitstekend met z'n vieren in een appartementje dat bestaat uit een kamer en een keukentje, Bert Elze en ik hebben in de omgebouwde kamer geslapen, je moest niet uit bed willen komen want dat kon niet meer, en Floor paste in de keuken precies tussen het aanrecht en de kastjes, je moest 's-nachts niet iets uit de ijskast willen, maar dat wilde we dan maar niet. Zaterdag hebben we samen het appartement schoon gemaakt (dat ging wel vlug met z'n vieren) Daarna zijn we naar de dierentuin geweest, het heeft die dag flink gesneeuwd, en het is toch een bijzonder gezicht om de zebra's en flamingo's in een pak sneeuw te zien staan. Zondag (29 februari) moest Floor uit haar huisje weg en zijn we na een ontbijt bij Rosan en de kinderen weer terug gereden. Het viel Floor en Rosan niet echt mee om afscheid te nemen, wat niet zo verwonderlijk is na anderhalf jaar. Milan was 1 maand toen Floor daar kwam, ze heeft hem dus zijn eerste jaar meegemaakt.
Tijl heeft in de tussentijd met een paar vrienden hier erg goed op het huis, de kat en de hond gepast. Tijdens een van hun wandeltochten hebben ze in de sneeuw vossensporen gevonden. Als er trouwens nog vrijwilligers zijn die bij een volgende gelegenheid op ons droomkasteel willen passen, de inschrijving staat open.

De schoorsteen en de kachel van de kerstkaart werken nou echt. De dakbedekker is na 14 keer beloven echt gekomen en de openhaardkamer heeft nu een schoorsteen die het doet!!! We hebben nu dus TWEE kachels die kunnen branden.
We hebben ook weer een auto waar een trekhaak aan zit, Omdat we Floor uit Denemarken op moesten halen werd het autoprobleem toch wel erg nijpend. Het was al lastig om samen met een klein autootje te doen, Bert moest de hele eerste en laatste week van januari lesgeven in Nederland en dat betekent dat ik hier dan een week zonder auto zit, en dat je van tevoren alle boodschappen in huis moet halen en vooral niets vergeten. Verder hebben we een fantastische aanhangwagen maar met een Suzuki Swift zonder trekhaak heb je daar niks aan. Dus is Bert maar met veel energie achter een (voor ons betaalbare) auto aangegaan. Hij heeft er een gevonden in een naburig stadje. Een Peugeot stationcar met trekhaak van 15 jaar oud, dat was op vrijdag anderhalve week voor we naar Denemarken zouden vertrekken. De garagist zou hem nog nakijken en voor de papieren zorgen, Er werd afgesproken dat Bert dinsdag de papieren zou komen halen zodat hij donderdagochtend naar de bank kon gaan om de verzekering in orde te maken (dat kan niet telefonisch, je moet een afspraak maken op de bank), Toen hij dinsdag tegen 5 uur bij de garage kwam zei de garageman, "Ah meneer, wat toevallig dat U langskomt, we hadden het net over U, er is een kleinigheidje". (hoe is het mogelijk) Wat bleek de auto kwam uit België en moest nog even ingevoerd worden. Maar dat was geen probleem als Bert even een formulier invulde en een fotokopie maakte van zijn identiteitsbewijs zou hij voor alles zorgen. Hoezo even een kopie om 5 uur, de enige plaats waar je kunt kopieëren is de Tabac en die is om 5 uur dicht, na wat rondvragen bleek het gemeentehuis ook over zo'n apparaat te beschikken en dat was pas om half 6 dicht, dus dat was weer opgelost. Alles zou in orde komen. We waren er toch niet helemaal gerust op. Dinsdagavond is Bert naar Nederland gegaan, hij moest woensdag de hele dag les geven. Donderdagochtend weer naar de garage om de papieren op te halen, om je auto te kunnen verzekeren heb je o.a. de gegevens van de auto en een kentekenbewijs nodig (carte grise met het kentekennummer) Toen hij om 10 uur bij de garage kwam zei de monteur dat de baas nog niet terug was maar dat het niet lang meer zou duren, Bert is maar wat boodschappen gaan doen en toen hij tien minuten later terug kwam was de baas er, maar hij keek niet vrolijk, en wat hij zei is niet voor herhaling vatbaar. Hij was op het kentekenbureau geweest had daar gewacht, en toen hij aan de beurt was had hij gemerkt, dat hij het papier van de controle technique (Franse APK) vergeten was, maar dat was geen probleem, hij zou vanmiddag terug gaan (tussen de middag is alles in Frankrijk een paar uur gesloten, inclusief de parkeermeters) hij gaf Bert een paar fotokopiën mee zodat hij toch naar zijn afspraak op de bank kon, daar heeft Bert een voorlopige verzekering gekregen en moest hij 's-middags nog een keer terug (een half uur heen en een half uur terug) om de gegevens van de carte grise te laten opnemen. Maar 's-middags hadden we onze auto met Frans kenteken en verzekering, dus we konden dinsdags naar Denemarken vertrekken. Hij rijdt als een zonnetje en is goed in staat om de aanhanger te trekken. Wij zijn dus weer blij.

Verder hebben we een begin gemaakt met de moestuin, een stuk van 6x15 m (eenderde van de hele moestuin) omgewerkt met een geleend handploegje en er de mest die vorig jaar uit de stal is gekomen overheen verspreid, dit moet er als het weer droger wordt nog doorheen gewerkt worden en dan kan ik mijn eerste groenten gaan zaaien. Het verder bewerken kunnen we dan stukje bij beetje doen, ik kan toch niet alles tegelijk beplanten. We zijn dan ook erg benieuwd of we dit jaar eigen groenten kunnen eten, want als er net zoveel slakken zijn als vorig jaar is het volgende gevecht al weer in zicht. Maar kom het van de zomer maar bekijken of het gelukt is.

We wonen nu een jaar in Frankrijk.

Een goed moment om de balans tot nu toe op te maken.
Van de planning zoals we die vooraf gemaakt hebben, klopt natuurlijk niets, maar zo is mijn hele leven nou eenmaal en dat bevalt me, want er komt heel vaak iets tussendoor wat ik leuker vind, dan wat ik bedacht had.
Natuurlijk hebben we een aantal dingen verkeerd ingeschat, maar ook dat wisten we van te voren en als we alles eerst hadden uitgezocht waren we hier nooit komen wonen.
Een van de dingen waar we ons op verkeken hebben is het opruimen van de rotzooi. Een groot deel van de tijd zijn we bezig geweest met spullen van de ene plaats naar de andere sjouwen, dat heeft niet zo zeer te maken met planning, alswel met de toestand van het huis: lekken, plafonds en vloeren erin en eruit, verhuisspullen die veel te snel binnen zijn gezet i.v.m tijd., en vervolgens weer verzet moesten worden, leem die op de ene plaats eruit moest en nog niet op de andere plaats gestort kon worden, enfin jullie hebben het meeste ervan al wel gehoord.
Maar er is ook wel heel veel gebeurd:
We hebben in een aantal ruimtes electriciteit en niet te vergeten de groepenkast.
We hebben goed contact met de burgemeester.
We hebben vriendelijke dorpsgenoten waar we met enige regelmaat op de koffie of op apperatief gaan.
We hebben een soort slaapkamer, die lekker luchtig is, en waar de meeste kleren etc te vinden zijn.
Het dak is gemaakt dus het regent niet meer binnen (stuifsneeuw wel).
De kelder loopt niet meer onder water.
We kunnen door het grootste deel van de tuin lopen omdat de brandnetels en de bramen onder controle zijn (ik zeg niet weg).
Elze is goed ingeburgerd op school.
Buiten het sloophout dat is opgestookt, hebben we 13 m2 hout gezaagd en het is hier lekker warm.
Een aantal bomen zijn uit de muur gehaald.
We leren steeds beter Frans (met name Elze en Bert, bij mij gaat het iets langzamer, omdat ik minder contact met Fransen heb dan zij, en ik heb minder contact, omdat ik het niet zo goed kan, hoezo vicieuze cirkel).
Claartje en Tom zijn getrouwd.
We hebben drie putten gevonden.
We hebben een Franse oldtimer in onderdelen uitgegraven.
We hebben een heleboel perensap en stoofperen in voorraad.
De openhaardkamer en de bijkeuken zijn uitgegraven.
En daar zijn de nieuwe plafonds bijna compleet
De oprit is berijdbaar.
We kunnen in de woonkamer ramen openzetten.
We hebben genoten van de zomer.
We hebben meer sneeuw gezien als jullie in Nederland.
Bert heeft een dia presentatie over Blombay gemaakt.
En niet te vergeten we hebben een werkende douche en wasmachine met vele meters water aan- en afvoer.
Al met al toch wel een indrukwekkende lijst en niet eens compleet.
Natuurlijk is niet alles zonneschijn, zo zit ik op dit moment met een soort RSI arm. Gelukkig is het mijn linkerarm en ik ben rechts, vraag me dan ook niet hoe ik er aan gekomen ben, ik heb er geen idee van of het zou van het brandnetels trekken moeten komen of van zware kruiwagens rijden, maar wat die kruiwagens betreft ken ik wel iemand die daar meer last van zou moeten hebben, hé Peter.
Het is gewoon een kwestie van rust voor die arm, die neem ik dus gewoon.
En elk nadeel heb z'n voordeel, dus kan ik nou veel achter de computer zitten en al jullie mailtjes beantwoorden, dus als je iets te melden hebt, grijp je kans, ik heb genoeg tijd om terug te mailen.