23 maart 2004
HET IS GELUKT!!!!
Na een jaar hebben met onze eigen wasmachine gewassen en onder onze eigen
douche gestaan, met warm water. Het is een geïmproviseerde douche,
niet mooi om te zien, geen luxe ruimte, er moet nog vanalles aan gedaan
worden, maaaaar hij werkt en goed ook.
Dit betekent dat de waterleiding zover klaar is en niet meer lekt (we
blijven amateurs), de afvoer zover klaar is en de boiler hangt en werkt
en dat we nu over warm en koud water kunnen beschikken. Het heeft allemaal
ietsjes langer geduurd dan we gedacht hadden, maar ik ben er des te
blijer mee.
In de eerste twee maanden van dit jaar is er natuurlijk ook weer van alles
gebeurd. Op de eerste plaats hebben we een hond. Hij heet Sam, en is een
reu van 5 jaar oud.
Al jaren hebben we tegen Elze (die zoals alle kinderen een hond wilde)
gezegd: "als we ruimte hebben nemen we een hond". Dus die belofte
moesten we nu inlossen, we kunnen hier moeilijk zeggen dat we geen ruimte
hebben. We zijn bij het asiel hier in de buurt gaan kijken en daar zaten
wel 60 honden, dus keus genoeg. De keus is op Sam gevallen, die naam had
hij al (eigenlijk Samy) het is een kruising tussen een collie en een husky.
Sam blijkt een lieve hond te zijn, maar hij is Frans en er zat geen gebruiksaanwijzing
bij. We moesten dus Franse commando's leren en we moesten erachter zien
te komen wat hij al geleerd had, in het Nederlands praat je tegen een
hond en zie je op welke woorden hij reageert, in het Frans is dat wat
moeilijker omdat onze woordenschat niet zo groot is. Een ander probleempje
is de zindelijkheid. In het asiel (waar hij een paar maanden heeft gezeten)
zat hij in een kennel met een betonnen vloer, hij werd twee keer in de
week uitgelaten, dus hij deed zijn behoefte op het beton, nou wil het
geval dat de vloer van de stal, waar hij het grootste gedeelte van de
tijd is, ook van beton is, je raadt het al. Hij heeft kennelijk wel geleerd
dat hij binnen, zijn behoeften niet mag doen, want als hij in de kamer
is doet hij het niet. In de stal zijn we er niet de hele tijd bij, zodat
we hem daar niet kunnen corrigeren, dat wordt een klus voor als het beter
weer wordt en we meer buiten zijn. We hebben hier wel een groot stuk terrein
waar hij op kan lopen, maar dat terrein is nog niet omheind. Als we hem
buiten laten lopen en we zijn er zelf niet bij, ziet hij zijn kans schoon
om in het dorp achter de vrouwtjes en de katten aan te gaan, en moeten
we hem weer gaan ophalen. Het is dus zaak om een omheining van 500m zo
snel mogelijk te realiseren. We waren dat toch al van plan in verband
met schapen, maar we hebben er dus weer een prioriteit bij.
We zijn de laatste week van februari naar Denemarken geweest om Floor
op te halen. Zij heeft daar 1,5 jaar gewerkt en heeft in die tijd zoveel
spullen verzameld, dat ze dat niet in haar koffers met het vliegtuig mee
kon nemen. Nou vonden we dat niet zo erg, want het is toch een mooie gelegenheid
om iets van Denemarken, en met name Kopenhagen te zien.
We zijn eerst naar Enschede gereden (± 5 uur rijden) en hebben
daar bij Johan en Chrisje overnacht. Chrisje had heerlijk gekookt en ze
hadden een douche (wij toen nog niet), maar behalve dat was het ook leuk
om weer eens bij te praten. Het was zo gezellig dat we hebben besloten
om er op de terugweg weer te overnachten. Naar Denemarken rijden duurde
uiteindelijk ook nog een dag, we hebben wel ontzettend geluk gehad met
het weer, het was licht bewolkt met af en toe zon, maar we hebben geen
regen/sneeuw van betekenis gehad. Het was erg leuk om in Denemarken te
zijn, op de eerste plaats natuurlijk om Floor weer te zien. Verder hebben
we kennis gemaakt met Rosan, Farid en de kinderen Loui (5jaar) en Milan
(1 jaar) , de familie waar zij al die tijd gewerkt heeft. We zijn ook
een dag door Kopenhagen gelopen en hebben in een moeite door allerlei
bezienswaardigheden gezien zoals: de zeemeermin, Hans Christiaan Andersen,
het Palads (lijkt wel een roomtaart) de diverse bijzonder verzorgde parken,
botanische tuin etc.
Het slapen ging ook uitstekend met z'n vieren in een appartementje dat
bestaat uit een kamer en een keukentje, Bert Elze en ik hebben in de omgebouwde
kamer geslapen, je moest niet uit bed willen komen want dat kon niet meer,
en Floor paste in de keuken precies tussen het aanrecht en de kastjes,
je moest 's-nachts niet iets uit de ijskast willen, maar dat wilde we
dan maar niet. Zaterdag hebben we samen het appartement schoon gemaakt
(dat ging wel vlug met z'n vieren) Daarna zijn we naar de dierentuin geweest,
het heeft die dag flink gesneeuwd, en het is toch een bijzonder gezicht
om de zebra's en flamingo's in een pak sneeuw te zien staan. Zondag (29
februari) moest Floor uit haar huisje weg en zijn we na een ontbijt bij
Rosan en de kinderen weer terug gereden. Het viel Floor en Rosan niet
echt mee om afscheid te nemen, wat niet zo verwonderlijk is na anderhalf
jaar. Milan was 1 maand toen Floor daar kwam, ze heeft hem dus zijn eerste
jaar meegemaakt.
Tijl heeft in de tussentijd met een paar vrienden hier erg goed op het
huis, de kat en de hond gepast. Tijdens een van hun wandeltochten hebben
ze in de sneeuw vossensporen gevonden. Als er trouwens nog vrijwilligers
zijn die bij een volgende gelegenheid op ons droomkasteel willen passen,
de inschrijving staat open.
De schoorsteen en de kachel van de kerstkaart werken nou echt. De dakbedekker
is na 14 keer beloven echt gekomen en de openhaardkamer heeft nu een schoorsteen
die het doet!!! We hebben nu dus TWEE kachels die kunnen branden.
We hebben ook weer een auto waar een trekhaak aan zit, Omdat we Floor
uit Denemarken op moesten halen werd het autoprobleem toch wel erg nijpend.
Het was al lastig om samen met een klein autootje te doen, Bert moest
de hele eerste en laatste week van januari lesgeven in Nederland en dat
betekent dat ik hier dan een week zonder auto zit, en dat je van tevoren
alle boodschappen in huis moet halen en vooral niets vergeten. Verder
hebben we een fantastische aanhangwagen maar met een Suzuki Swift zonder
trekhaak heb je daar niks aan. Dus is Bert maar met veel energie achter
een (voor ons betaalbare) auto aangegaan. Hij heeft er een gevonden in
een naburig stadje. Een Peugeot stationcar met trekhaak van 15 jaar oud,
dat was op vrijdag anderhalve week voor we naar Denemarken zouden vertrekken.
De garagist zou hem nog nakijken en voor de papieren zorgen, Er werd afgesproken
dat Bert dinsdag de papieren zou komen halen zodat hij donderdagochtend
naar de bank kon gaan om de verzekering in orde te maken (dat kan niet
telefonisch, je moet een afspraak maken op de bank), Toen hij dinsdag
tegen 5 uur bij de garage kwam zei de garageman, "Ah meneer, wat
toevallig dat U langskomt, we hadden het net over U, er is een kleinigheidje".
(hoe is het mogelijk) Wat bleek de auto kwam uit België en moest
nog even ingevoerd worden. Maar dat was geen probleem als Bert even een
formulier invulde en een fotokopie maakte van zijn identiteitsbewijs zou
hij voor alles zorgen. Hoezo even een kopie om 5 uur, de enige plaats
waar je kunt kopieëren is de Tabac en die is om 5 uur dicht, na wat
rondvragen bleek het gemeentehuis ook over zo'n apparaat te beschikken
en dat was pas om half 6 dicht, dus dat was weer opgelost. Alles zou in
orde komen. We waren er toch niet helemaal gerust op. Dinsdagavond is
Bert naar Nederland gegaan, hij moest woensdag de hele dag les geven.
Donderdagochtend weer naar de garage om de papieren op te halen, om je
auto te kunnen verzekeren heb je o.a. de gegevens van de auto en een kentekenbewijs
nodig (carte grise met het kentekennummer) Toen hij om 10 uur bij de garage
kwam zei de monteur dat de baas nog niet terug was maar dat het niet lang
meer zou duren, Bert is maar wat boodschappen gaan doen en toen hij tien
minuten later terug kwam was de baas er, maar hij keek niet vrolijk, en
wat hij zei is niet voor herhaling vatbaar. Hij was op het kentekenbureau
geweest had daar gewacht, en toen hij aan de beurt was had hij gemerkt,
dat hij het papier van de controle technique (Franse APK) vergeten was,
maar dat was geen probleem, hij zou vanmiddag terug gaan (tussen de middag
is alles in Frankrijk een paar uur gesloten, inclusief de parkeermeters)
hij gaf Bert een paar fotokopiën mee zodat hij toch naar zijn afspraak
op de bank kon, daar heeft Bert een voorlopige verzekering gekregen en
moest hij 's-middags nog een keer terug (een half uur heen en een half
uur terug) om de gegevens van de carte grise te laten opnemen. Maar 's-middags
hadden we onze auto met Frans kenteken en verzekering, dus we konden dinsdags
naar Denemarken vertrekken. Hij rijdt als een zonnetje en is goed in staat
om de aanhanger te trekken. Wij zijn dus weer blij.
Verder hebben we een begin gemaakt met de moestuin, een stuk van 6x15
m (eenderde van de hele moestuin) omgewerkt met een geleend handploegje
en er de mest die vorig jaar uit de stal is gekomen overheen verspreid,
dit moet er als het weer droger wordt nog doorheen gewerkt worden en dan
kan ik mijn eerste groenten gaan zaaien. Het verder bewerken kunnen we
dan stukje bij beetje doen, ik kan toch niet alles tegelijk beplanten.
We zijn dan ook erg benieuwd of we dit jaar eigen groenten kunnen eten,
want als er net zoveel slakken zijn als vorig jaar is het volgende gevecht
al weer in zicht. Maar kom het van de zomer maar bekijken of het gelukt
is.
We wonen nu een jaar in Frankrijk.
Een goed moment om de balans tot nu toe op te maken.
Van de planning zoals we die vooraf gemaakt hebben, klopt natuurlijk niets,
maar zo is mijn hele leven nou eenmaal en dat bevalt me, want er komt
heel vaak iets tussendoor wat ik leuker vind, dan wat ik bedacht had.
Natuurlijk hebben we een aantal dingen verkeerd ingeschat, maar ook dat
wisten we van te voren en als we alles eerst hadden uitgezocht waren we
hier nooit komen wonen.
Een van de dingen waar we ons op verkeken hebben is het opruimen van de
rotzooi. Een groot deel van de tijd zijn we bezig geweest met spullen
van de ene plaats naar de andere sjouwen, dat heeft niet zo zeer te maken
met planning, alswel met de toestand van het huis: lekken, plafonds en
vloeren erin en eruit, verhuisspullen die veel te snel binnen zijn gezet
i.v.m tijd., en vervolgens weer verzet moesten worden, leem die op de
ene plaats eruit moest en nog niet op de andere plaats gestort kon worden,
enfin jullie hebben het meeste ervan al wel gehoord.
Maar er is ook wel heel veel gebeurd:
We hebben in een aantal ruimtes electriciteit en niet te vergeten de groepenkast.
We hebben goed contact met de burgemeester.
We hebben vriendelijke dorpsgenoten waar we met enige regelmaat op de
koffie of op apperatief gaan.
We hebben een soort slaapkamer, die lekker luchtig is, en waar de meeste
kleren etc te vinden zijn.
Het dak is gemaakt dus het regent niet meer binnen (stuifsneeuw wel).
De kelder loopt niet meer onder water.
We kunnen door het grootste deel van de tuin lopen omdat de brandnetels
en de bramen onder controle zijn (ik zeg niet weg).
Elze is goed ingeburgerd op school.
Buiten het sloophout dat is opgestookt, hebben we 13 m2 hout gezaagd en
het is hier lekker warm.
Een aantal bomen zijn uit de muur gehaald.
We leren steeds beter Frans (met name Elze en Bert, bij mij gaat het iets
langzamer, omdat ik minder contact met Fransen heb dan zij, en ik heb
minder contact, omdat ik het niet zo goed kan, hoezo vicieuze cirkel).
Claartje en Tom zijn getrouwd.
We hebben drie putten gevonden.
We hebben een Franse oldtimer in onderdelen uitgegraven.
We hebben een heleboel perensap en stoofperen in voorraad.
De openhaardkamer en de bijkeuken zijn uitgegraven.
En daar zijn de nieuwe plafonds bijna compleet
De oprit is berijdbaar.
We kunnen in de woonkamer ramen openzetten.
We hebben genoten van de zomer.
We hebben meer sneeuw gezien als jullie in Nederland.
Bert heeft een dia presentatie over Blombay gemaakt.
En niet te vergeten we hebben een werkende douche en wasmachine met vele
meters water aan- en afvoer.
Al met al toch wel een indrukwekkende lijst en niet eens compleet.
Natuurlijk is niet alles zonneschijn, zo zit ik op dit moment met een
soort RSI arm. Gelukkig is het mijn linkerarm en ik ben rechts, vraag
me dan ook niet hoe ik er aan gekomen ben, ik heb er geen idee van of
het zou van het brandnetels trekken moeten komen of van zware kruiwagens
rijden, maar wat die kruiwagens betreft ken ik wel iemand die daar meer
last van zou moeten hebben, hé Peter.
Het is gewoon een kwestie van rust voor die arm, die neem ik dus gewoon.
En elk nadeel heb z'n voordeel, dus kan ik nou veel achter de computer
zitten en al jullie mailtjes beantwoorden, dus als je iets te melden hebt,
grijp je kans, ik heb genoeg tijd om terug te mailen.
|