6 mei 2004
Is het jullie opgevallen dat de tijd tussen de verslagen groter wordt?
Dat komt denk ik omdat wij en jullie gewend raken aan de veranderingen.
De eerste indrukken zijn verwerkt en we zijn het jaar rond geweest dus
een hele hoop dingen hebben de revue al gepasseerd en een en ander begint
weer van voren of aan.
De koolzaad velden staan er weer prachtig bij, de zwaluwen zijn weer terug
en nestelen nu in de stal en in de schuur. De brandnetels beginnen weer
behoorlijk groot te worden, en al zijn het er aanmerkelijk minder dan
vorig jaar, we kunnen ze weer vrolijk verder uittrekken en maaien.
Er is toch nog een vervolg op het bramen/brandnetel verhaal. Op de plaatsen
waar we ze de baas zijn komt nou het kleefkruid op. Kleefkruid kleeft!!
Als je er door loopt blijft het hardnekkig aan je kleren hangen, in de
herfst krijgt het klitballetjes, ik denk dat de meesten van jullie ze
vroeger wel in hun haar hebben gehad (de meisjes) of ze in haren hebben
gegooid (de jongens) Mijn hele jeugdgevoel kwam weer terug toen ik ze
vorig jaar probeerde uit mijn haar te krijgen. We hebben dus weer een
nieuw onkruid probleem, het voordeel is dat het niet prikt en als we het
op tijd uitgetrokken krijgen ook dàt volgend jaar minder zal zijn.
Inmiddels is de eerste helft van de moestuin klaar en bijna helemaal ingezaaid.
Een stuk van 13 X 11 m.
Ook hier blijkt dat enige ervaring vereist is. Sommige dingen heb ik me
van tevoren gerealiseerd. Als je spinazie zaait komen er plantjes en als
je een maaltje spinaazie nodig hebt moet je meerdere plantjes oogsten.
Als je sla zaait kun je met een gezin anderhalve maaltijd met een flinke
krop sla doen. Maar van een aantal andere planten heb ik er geen idee
van. Bijvoorbeeld hoeveel venkel knollen eet je in een seizoen? Hoeveel
rijen worteltjes heb je nodig? Hoeveel boerenkool moet je zaaien en hoeveel
uien moet je planten om niet te kort te komen en niet teveel te hebben?
Zo ook met de spruiten, ik heb ze gezaaid, ze beginnen op te komen en
ik heb nu zo'n 150 plantjes (2 rijen van 5 m lang) Wat hoor ik nou van
iemand die er wel verstand van heeft? Aan een spruitstruik komen 4 maaltjes
spruiten, dus dat betekent,
dat ik genoeg spruiten heb voor heel Blombay en omgeving en dat ik dan
ook nog in moet vriezen. Ik geloof niet dat ik het al helemaal in de hand
heb. Het is wel een geweldig gezicht als je de planten zo op ziet komen
en per dag ziet groeien, ik ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen.
Wat ook heel goed groeit is het gras in de wei, je lijkt bijna te groeien
terwijl je er naar kijkt. Dus realiseerden we ons, na het vorig jaar,
dat ook dat probleem weer om de hoek kwam kijken. Er waren natuurlijk
een paar opties: De burgemeester weer laten maaien. (maar uiteindelijk
is hij niet verantwoordelijk voor onze wei) Gaas om de wei zetten, zodat
er schapen op kunnen, maar dat is een flink karwei en de grond is nog
behoorlijk nat.
Toen we het met Max en Angelina (waar Elze paard kan rijden) over weilanden
hadden, zij omdat hun weilanden in de winter leeggegeten zijn door hun
paarden en wij omdat we het weiland niet kort konden krijgen, was de link
natuurlijk snel gelegd, en dus hebben we regelmatig een aantal paarden
in de wei staan.
Het is een erg leuk gezicht, ze kunnen verbazend veel gras eten en voor
Elze is het natuurlijk fijn dat ze vlak bij huis kan paardrijden. Het
zijn Criollo's dat zijn paarden die in Argentinië op de pampa's leven,
daar worden ze gebruikt om kuddes op te drijven. Dat houdt weer in dat
er een andere rijstijl wordt gebruikt als in Nederland in de manege, De
basis is heel eenvoudig: Je houd je teugels in één hand
( de andere wordt gebruikt om te drijven) Verder rijdt je voornamelijk
met je lichaam, als je vooruit wilt doe je je hand en je lichaam naar
voren, als je naar achter wilt naar achteren en zo ook naar links en naar
rechts. Eigenlijk heel natuurlijk.
Zoals je op de foto kunt zien zijn de kleuren ook heel gevariëerd.
Voor wie het leuk vindt er zijn meer foto's van de paarden te zien op
www.elranchocriollo.com
Verder is Sinterhaas hier nog geweest. In december hebben wij besloten
om geen Sinterklaas te vieren, maar dat uit te stellen naar het voorjaar
als alle kinderen in de buurt waren,Tijl zat toen in Amerika en Floor
in Denemarken. In april waren alle kindjes weer zo'n beetje in de buurt
en we hebben besloten om rond Pasen dan maar Sinterhaas te vieren. Ik
moet zeggen dat het ons heel goed is bevallen, behalve dat we niet uren
in de rij hebben gestaan voor cadeautjes, die dan ook nog uitverkocht
blijken te zijn hebben we ook nog heerlijk in de tuin kunnen zitten. Af
en toe waaide de wind door de bomen, zodat we achter het pakoapier aan
moesten rennen, maar dat verhoogde de feestvreugde alleen maar. Als de
kinderen in december weer zo ver weg zitten voel ik veel voor een herhaling.
Floor is al weer twee maanden hier. Ze is druk met Ierland aan het mailen
en bellen om als nanny (kindermeisje) een gezin te vinden.
Dat valt toch ook niet mee, Ze moest een uitgebreide lijst met gegevens
insturen, hoeveel dagen ze wil werken, welke leeftijd van kinderen ze
het liefste wil, of ze bij die mensen in wil wonen of op zichzelf. Het
zag er naar uit dat ze op dat bureau echt probeerden de goede mensen bij
elkaar te krijgen.
Bij het eerste telefooncontact blijkt het toch niet zo goed geregeld,
Het al snel duidelijk dat de inschrijfpapieren helemaal niet zijn doorgelezen
en dat alles minstens drie keer uitgelegd moet worden voor het (hopelijk)
doordringt. Het schiet niet echt op, maar er blijft toch nog hoop en Floor
heeft niet echt haast dus het zal best wel goed komen.
In de tussentijd houdt ze zich hier bezig met een paar uur per dag talen
leren. Nederlands, Frans, Duits, Engels en Deens kan ze al. Vorig jaar
is ze met het Deense gezin naar Costa Rica geweest en heeft zich toen
in twee maanden de basis van het Spaans eigen gemaakt, in ieder geval
genoeg om zich daar redelijk verstaanbaar te maken en nu is ze zo geinterresseerd
geraakt in de mogelijkheden van talen leren, dat ze 2 maanden basis Chinees
heeft gedaan en nu is ze met Russisch bezig, hierna wil ze nog Arabisch
gaan doen en het lijkt aardig te lukken. Het doel is niet in twee maanden
een taal vloeiend te spreken, maar te ontdekkenhoeveel je in die tijd
van een taal kunt leren Verder houden we haar goed bezig met onkruid trekken
en nog wat van dat soort klusjes. Het is wel fijn haar weer wat langer
in huis te hebben, per slot vertrekt ze binnenkort voorgoed naar Ierland
dus dan worden het weer bezoekjes.
Tijl is in Nederland een software ontwikkelings bedrijfje DARE2BE begonnen
en dat loopt nu al op rolletjes. Begin mei is hij weer naar Amerika vertrokken
om daar het organisatiewerk waar hij vorig jaar ook mee bezig was voort
te zetten. Dus eigenlijk is het zo, dat hij in Nederland via internet
in Amerika werkt en in Amerika via internet in Nederland. Maar live-aanwezig
zijn is in deze virtuele wereld op zijn tijd nog steeds nodig.
Tom van Claartje heeft eindelijk ook een baan gevonden in de richting
die hij al zo lang zoekt, hij is filiaalhouder van videogame shop, hij
wil al zolang als ik hem ken iets met videogames doen en wij zijn erg
blij dat hij dit heeft gevonden. Voor de mensen die in Nijmegen wonen,
Replay Videogames in Nijmegen.
Ik heb nog een vraagje of eigenlijk wil ik graag jullie mening weten.
Iedereen geeft tegenwoordig cursussen, o sorry, ik bedoel trainingen dus
nou is ons plan om ook een training te geven!
De opzet voor de wervingsfolder stuur ik als bijlage mee.
Ik wil graag van jullie weten hoe het bij jullie overkomt.
Verder willen we een try-out houden in de grote vakantie, en omdat jullie
onze vrienden zijn (hoe lang nog?) willen we jullie de mogelijkheid geven
hier kosteloos aan deel te nemen.
Er is overal om ons heen gezegd, als jullie hulp nodig hebben zeg het
maar, dus bij deze vraag ik jullie medewerking aan de try-out.
Het is ook mogelijk aan deeltrainingen me te doen.
Als jullie een afspraak willen maken, mail dan
NB dit alles heeft natuurlijk heeeeeelemaal niets te maken met het feit
dat we meer werk als handen hebben.
Dat was het weer voor deze keer, we hopen dat het weer gezellig druk zal
worden in de zomer, en dat we een aantal van jullie hier mogen begroeten.
Yolanda
|